Cyniczni stratedzy

W tygodniku Polityka czytamy o doradcach polityków w Stanach Zjednoczonych. Autor przedstawia bezwzględne metody Lee Atwatera, który pracując jako szef kampanii prezydenckiej Busha seniora zyskał sobie miano „stratega cynicznego i pozbawionego skrupułów”. Atwater również na poziomie lokalnym „okazał się mistrzem w kreowaniu ich (polityków – przyp. red.) wizerunku i medialnym niszczeniu przeciwnika”. Jest uznawany za współautora strategii, na której opiera się obecna potęga republikanów. Kontynuatorem jego szkoły stał się Karl Rove, nazywany przez Busha juniora Boy Genious. Charakteryzuje go silna antypatia dla mediów i nacisk na kampanię negatywną. Jest określany jako osoba demoniczna, choć raczej kojarzy się z „nudnym urzędnikiem bankowym”. Wielu twierdzi, że to on powinien był dostać tytuł Człowieka 2004 Roku przyznany przez Time’a Bushowi. Autor artykuły opisuje również inne gwiazdy politycznej strategii pracujące w swoim czasie dla Billa Clintona. Dick Morris, doradca Clintona podczas pierwszej kampanii prezydenckiej i w czasie „afery rozporkowej”, świadczył swoje usługi obu stronom amerykańskiej sceny politycznej. Interesowało go jedynie znalezienie sposobu „na pognębienie przeciwnika”, przez co „stał się personifikacją ciemnej strony amerykańskiej polityki, wzorem makiawelicznego stratega, dla którego liczyła się tylko skuteczność”.