LAUDACJA, KOLAUDACJA, CUM LAUDE

Laudacja – to inaczej mowa pochwalna. Laudację wygłasza się w związku z przyznaniem komuś honorowego tytułu, wręczeniem dyplomu, ale też na pogrzebie. Laudacja wychwala cechy danej osoby, stawia ją w jak najlepszym świetle, jednak nie jest "przesłodzona". Gdy ktoś przesadzi w pochwałach nie wygłasza już laudacji, lecz panegiryk lub dytyramb.

łac. laudare – chwalić.

Kolaudacja – to komisyjny odbiór prac budowlanych po ich zakończeniu. Celem kolaudacji jest stwierdzenie prawidłowości konstrukcji i jej zgodności z planem i kosztorysem. Kolaudacja dotyczyć może także komisyjnego oglądnięcia zrealizowane filmu lub materiału zdjęciowego, a następnie poddanie go ocenie, zanim zostanie dopuszczony do dystrybucji.

łac. collaudatio - pochwała.

Cum laude – z pochwałą; to łacińskie sformułowanie stosowało się podczas oceny dyplomów – kończący naukę mógł pochwalić się dyplomem magna cum laude (z wielką pochwałą), summa cum laude (z najwyższą pochwałą) czy cum eximia laude (ze szczególną pochwałą).

Przykład:

Nawet nie zdążył wysłuchać laudacji, jaką przygotowali dla niego koledzy w uznaniu obrony pracy doktorskiej i odebrania dyplomu magna cum laude – musiał pędzić na budowę, by być obecnym podczas kolaudacji swojej nowej willi.

Opracowała Zuzanna Reda

Więcej na www.SlowoDnia.wordpress.com

Opracowanie na podstawie: „Słownik wyrazów obcych”, red. Jan Tokarski; sjp.pwn.pl; slownik-online.pl/Kopalinski; wikipedia; obcyjezykpolski.interia.pl.