Public relations a kształtowanie wizerunku menedżera, K. Bakalarski

„Jeżeli zdarzy Ci się, że zapomnisz, jak organizuje się konferencję prasową, współpracuje z mediami czy przygotowuje wydarzenie specjalne, to możesz poprosić o pomoc specjalistę lub zajrzeć do podręczników. Jeżeli natomiast w ferworze tworzenia zapomnisz o konieczności dialogu z otoczeniem, o potrzebie budzenia zaufania, budowie wizerunku kształtowanego przez Twoją tożsamość, będzie to oznaczać początek zmierzchu Twojego dzieła.” Dzięki tej książce menedżer ma nie zapomnieć o ciągłej komunikacji z otoczeniem, bowiem różnica między fachowcem a menedżerem jest taka, że główny wysiłek tego pierwszego jest skierowany na kwestie technologiczne i produkcyjne, menedżer zaś bierze pod uwagę promocję i wielowymiarową funkcję społeczną.

Bardzo logiczny tok rozumowania autora o podłożu filozoficzno-egzystencjalnym sprawia, iż dostrzegamy misję w prowadzeniu przedsiębiorstwa, widzimy głębszy sens i przesłanie w działaniach public relations, a nie, jak wciąż niektórym się wydaje, „mydlenie oczu” ludziom. Za najważniejsze słowa komunikacji, K. Bakalarski uważa cel, wizję i misję i zwraca uwagę na to, że ciągle mamy do czynienia z brakiem „powszechnego zrozumienia faktu, że w dobrze pojętym interesie organizacji leży założenie, że osobisty interes właściciela powinien być rozumiany tak, by wiódł ku dobru ogólnemu”, poczucie społecznej odpowiedzialności. Autor uwzględnia również zmieniające się potrzeby społeczne.

Obszerną część książki stanowi analiza procesu komunikowania, której K. Bakalarski poświęca kilka rozdziałów – komunikowanie się, czyli nie tylko słowa, komunikowanie skuteczne, proces komunikowania, strategia komunikacyjna, komunikacja w kryzysie. Oprócz tego opisuje rosnące w siłę public relations wewnętrzne oraz współpracę z mediami, a więc PR zewnętrzne.

K. Bakalarski, jako doświadczony rzecznik ważnych instytucji, m.in. były dyrektor Biura Prasowego Rządu, z empirii zna zagadnienia, o których pisze, podaje wiele przykładów. O profesjonalizmie świadczy również przykład własnej wpadki, z której wyciąga i opisuje pouczające wnioski.

Autor bezpośrednio nie kreuje wizerunku menedżera, ale rady, kierowane w sposób bezpośredni do czytelnika, mają sprawić, że po zastosowaniu się do nich, menedżer osiągnie pożądany efekt i pozytywny wizerunek. Tytuły poszczególnych podrozdziałów to swoiste złote myśli, takie jak: „bądź człowiekiem, któremu się ufa”, „buduj satysfakcję i zadowolenie innych” (co autor uważa za podstawę filozofii koncepcji marketingowej), „traktuj zysk jako nagrodę przyznaną przez otoczenie”.

Poruszane zagadnienia to między innymi: publicity, strategia komunikacyjna, tożsamość, wizerunek, elementy etykiety biznesu, konflikty, kryzys.

Wnioskiem z lektury jest spostrzeżenie jak bardzo najróżniejsze dziedziny życia przenikają się – psychologia z gospodarką i polityką, by podać za przykład firmę Enron czy Artur Andersen.

Dziwić może rzadko spotykana forma mówienia o public relations w liczbie mnogiej. Pewną kontrowersją mogą być również przytoczone przez autora tzw. „historie z kontekstem” przeznaczone dla prasy, bowiem są one bardzo długie, a więc inne aniżeli modelowe informacje prasowe. Każdy PR-owiec pamięta przecież, iż zbyt długie release’y mogą zostać pominięte przez media i trafić do kosza.

„Public relations a kształtowanie wizerunku menedżera” to nowoczesny, dojrzały, praktyczny poradnik, kształtujący świadomość czytelnika i ukierunkowujący na nowy wymiar myślenia o działalności gospodarczej.

Maria Matusiewicz
majaguara@yahoo.com