„Samobójstwa najmłodszych. Chcielibyście o tym nie słyszeć” – o tle projektu

„Samobójstwa najmłodszych. Chcielibyście o tym nie słyszeć” – o tle projektu. projekt w skrócie. połączone siły zespołów agencji pr pan pikto i fundacji wielogłosu na zlecenie ministerstwa edukacji narodowej opracowały i wprowadziły na rynek poradniki o przeciwdziałaniu samobójstwom wśród dzieci i młodzieży. jeden przeznaczono dla rodziców, drugi dla pracowników oświaty. w ciągu czterech miesięcy nakładem pracy 20-osobowego zespołu autorów (psychologów, psychiatrów i terapeutów), redaktorów, grafików i specjalistów ds. komunikacji powstały bezpłatne poradniki adresowane do rodziców i pracowników oświaty. poradniki zostały rozdystrybuowane do polskich placówek oświatowych oraz udostępnione do pobrania za pośrednictwem strony ośrodka rozwoju edukacji i fundacji wielogłosu. ponadto przedsięwzięciu towarzyszyły wielowymiarowe, intensywne działania komunikacyjne. diagnoza. samobójstwa i zachowania autodestrukywne wśród dzieci i młodzieży to temat obecny w społecznej świadomości. narosło jednak wokół niego mnóstwo przekłamań i stereotypów, które utrudniają skuteczną pomoc. problem wybrzmiewa społecznie, ale w obliczu braku praktycznych narzędzi i sprawdzonych metod niesienia pomocy nie jest słyszany. brak wiedzy wśród nauczycieli, jak również ich przeciążenie mnóstwem obowiązków, powoduje niechęć i demobilizuje ich do podejmowania działań. w opinii nauczycieli, men realizuje działania wspierające w sposób fasadowy, przerzucając odpowiedzialność na szeregowych pracowników oświaty. wyzwanie. poradniki powstały na zlecenie ministerstwa edukacji narodowej, które w tym celu rozpisało konkurs dla podmiotów iii sektora. poradniki miały stanowić rzetelne, oparte o naukową podstawę źródło wiedzy, obejmujące w szeroki sposób problematykę zachowań autodestruktywnych i przeciwdziałania samobójstwom wśród dzieci i młodzieży, ze szczególnym naciskiem na oferowanie praktycznych narzędzi do samodzielnego wdrożenia. przed poradnikami stał szereg wyzwań, który determinował całość działań strategicznych i komunikacyjnych:. – trudna i spychana poza główny nurt życia społecznego problematyka – poradniki po raz pierwszy miały stanowić kompleksowe ujęcie sygnalizowanego przez różne środowiska problemu, który nie został rozwiązany przez systemowe rozwiązania,. – niesprzyjające tło medialne, będące zarzewiem sytuacji kryzysowej. w wyniku rozstrzygnięcia konkursu w jednym z jego elementów dotacja nie została udzielona prowadzonej przez fundację dajemy dzieciom siłę linii pomocowej dla dzieci i młodzieży. werdykt ten spotkał się z mocną krytyką opinii publicznej oraz zainteresowaniem medialnym, które pod lupę wzięło również inne organizacje, które otrzymały dotację w konkursie w tym i fundację wielogłosu. – krótki czas projektu – poradniki w wersji drukowanej i elektronicznej musiały zostać opracowane, przebadane w badaniach focusowych, zredagowane, zaprojektowane do druku i dystrybucji elektronicznej, wydrukowane i rozdystrybuowane do 31 grudnia 2019 roku. wszystkie prace miały zająć nie więcej niż cztery miesiące. – właściwie postawiona i potwierdzona diagnoza – wobec poradników już na etapie konkursowym zostały sformułowane główne tezy, które miały znaleźć potwierdzenie w badaniach kwestionariuszowych i focusowych wśród grup docelowych,. – konieczność pogodzenia zróżnicowanych oczekiwań interesariuszy – poradniki miały być zgodne z polityką oświatową przez men, miały odzwierciedlać zróżnicowane podejście autorów poradników do profilaktyki zdrowia psychicznego i przeciwdziałania zachowaniom autodestruktywnym, a także stanowić praktyczne narzędzie dla pracowników oświaty i rodziców dzieci i młodzieży oraz odzwierciedlać rzeczywistość, w jakiej funkcjonują uczniowie,. – sztywne ramy – poradniki były kontynuacją wydanych wcześniej poradników dla mediów o komunikowaniu samobójstw w środkach przekazu, opartych na pozytywnym języku i określonej estetyce wizualnej. strategia. strategia uwzględniała wytyczne men, oczekiwania poszczególnych grup interesariuszy i zidentyfikowane wyzwania. jej celem było precyzyjne dotarcie z komunikatami do różnych od siebie grup odbiorczych. przy tak wrażliwym społecznie problemie musiano również przewidzieć potencjalne sytuacje kryzysowe związane z rozbieżnymi stanowiskami pomiędzy men a zespołem autorskim na różnych polach: światopoglądowym, naukowym, sposobie narracji i doboru treści. kluczowy komunikat, godzący interesariuszy projektu brzmiał: „chciałbym nie słyszeć problemu samobójstw dzieci i młodzieży, ale chcę posługiwać się narzędziami, pozwalającymi zmierzyć się z problemem”. strategia zakładała budowanie zaangażowania odbiorców komunikacji na wszystkich etapach powstawania poradników i budowaniu zainteresowania nimi. w ramach realizacji strategii założono: badania kwestionariuszowe z udziałem 500 osób, zorganizowanie czterech focusów z udziałem 45 osób; wydanie 4 tys. egzemplarzy 160 stronicowych poradników i ich dystrybucję do 1,5 tys. placówek oświatowych wraz z materiałami promocyjnymi wydawnictwa i innymi narzędziami pomocowymi (infolinie, serwisy internetowe itp.). globalnie zaplanowano dotarcie z przekazem do ponad 100 tys. interesariuszy. kluczowy komunikat łączący wszystkich interesariuszy brzmiał: „społeczeństwo chciałoby nie słyszeć problemu samobójstw dzieci i młodzieży, ale każdy chciałby otrzymać narzędzia, pozwalające zmierzyć się z tym problemem”. komunikat ten spajał działania wewnętrzne oraz działania na zewnątrz. zbieżność oczekiwań i związanych z poradnikami nadziei skutecznie trafiały do uczestników projektu, jak również ułatwiały nawiązywanie partnerstw (m.in. z urzędem miasta katowice, który ułatwił przeprowadzenia badań pilotażowych w katowickich szkołach). realizacja. realizacja strategii obejmowała następujące działania:. – komunikacja celowości powstawania poradników na wszystkich etapach pracy nad nimi. każdy komunikat mówił merytorycznie o przesłankach problemowych, konieczności współdziałania interesariuszy oraz realności i bliskości zagrożenia płynących z niewiedzy i lęku. nadrzędnym celem była zachęta do kontaktu ze specjalistami zdrowia psychicznego oraz zaopatrzenie w podstawową wiedzę rodziców i nauczycieli,. – wszystkie działania realizowane były zgodnie ze standardami aa1000 i normą iso2600. pozwoliło to zweryfikować prawdziwość diagnozy i zasadność tez postawionych przez men i zespół autorów, a także zbudować bezpośrednią relację z kilkuset interesariuszami działań fundacji. – ograniczenie do prostych, ale profesjonalnych form wizualnych. klamrą spajającą wszystkie działania (m.in. poradniki, akcydensy, konsultacje społeczne, komunikaty medialne) był wyrazisty spot wideo, oparty na kluczowym przekazie: „nie chcę słyszeć”. prosty, surowy w formie, oparty na czarno-białej konwencji teatru telewizji stał się głównym nośnikiem claimu wydawnictwa: chciałbym tego nie słyszeć. – dystrybucji poradników towarzyszył follow-up realizowany przy pomocy komunikatoró, maili, rozmowy telefonicznej, wspierający uwagę i wrażliwość odbiorców na rodzaj wydawnictwa. źródło: youtube.com/fundacja wielogłosu. efekty. cele postawione przed tym projektem nie tylko zostały osiągnięte, ale również przekroczone. spot zwiastujący publikację poradników dotarł do niemal 200 tys. odbiorców w ciągu trzech dni intensywnej kampanii launchowej, a liczba pobrań poradnika wyniosła 3 tys. liczba mailowych i facebookowych próśb o przesłanie wersji elektronicznych wyniosła ok. 500. poradniki w wersji papierowej trafiły do 1,5 tys. szkół w całej polsce. fundacja wielogłosu do dzisiaj otrzymuje zapytania dotyczące poradników i prośbę o wsparcie w sytuacjach kryzysowych, a agencja pr pan pikto potwierdziła (w ślad za złotym i srebrnym spinaczem w 2019 roku za kampanię społeczną „dopal cenę swojej śmierci”) status zespołu doskonale radzącego sobie z trudnymi społecznie tematami.