Czarna Rzeczpospolita?

„W branży paliwowej gra toczy się o tak dużą stawkę, że stosuje się nierzadko tzw. czarny PR” – pisze Dariusz Cychol na łamach Nie. Autor odwołuje się w tekście do wypowiedzi Anny Marszałek, dziennikarki śledczej Rzeczpospolitej, dla Gazety Wyborczej. „Prawdziwy tekst śledczy sam się broni. (…) Walkę z czarnym PR można prowadzić tylko w jeden sposób – dziennikarz musi rzetelnie weryfikować otrzymane informacje i bez emocjonalnego, negatywnego nastawienia przedstawić stanowisko drugiej strony”. Cychol sugeruje, że „afery” wykrywane i opisywane przez dziennikarkę oraz jej współpracownika, również dziennikarza śledczego, mogły być inspirowane przez osoby trzecie. Tak miało być w przypadku afery korupcyjnej w Śląskim Urzędzie Wojewódzkim i artykułów o „mafii paliwowej”. „Oczywiście jest to uwaga ogólna nieodnosząca się do motywów red. Anny Marszałek, lecz tylko skutków jej poczynań zmieniających układ sił na rynku paliwowym”. Cychol pisze również o artykule Anny Marszałek pt. „Lista podejrzanych sponsorów”, w którym dziennikarka napisała, że na liście finansującej fundację prezydentowej znajduje się Trans Sad, spółka zamieszana w aferę paliwową. „Dwa dni później, w głębi numeru »Rzepy« ukazała się niewyeksponowana wypowiedź autorki artykułu na przysłane przez Kancelarię Prezydenta sprostowanie. Zacytujmy jego ostatnie zdanie: Za podanie niesprawdzonej informacji dotyczącej firmy Trans Sad, rzekomo finansującej fundację, przepraszam. Anna Marszałek.”– pisze Nie. Gazeta ma nadzieję, że wykazała, „iż mimo deklarowanego obrzydzenia do czarnego PR coś jednak red. Marszałek do niego ciągnie”. „Zawodowa rzetelność” karze Nie podać również przykład „pozytywnego PR”, jaki uprawiała red. Marszałek na łamach Rz, a jest nim fragment zeznań Masy, szefa gangu pruszkowskiego, który zeznał w 2001 roku, że w zamian za informacje dostarczane dziennikarce, ta opisywała go na łamach gazety w pozytywnym świetle.