O kształtowaniu złego wizerunku

„Czarny PR to miecz obosieczny” – na temat negatywnego PR czytamy na łamach miesięcznika studenckiego Dlaczego. Autor artykułu wykazuje, że czarny PR może być wykorzystywany w wielu dziedzinach. Jako przykłady wymienia sprawę Jaruckiej, wykorzystanie informacji na temat dziadka Donalda Tuska w kampanii wyborczej i pogłoski o szkodliwości telefonów komórkowych, które doprowadziły do ich spadku sprzedaży.
Cytowany w artykule profesor Jerzy Olędzki, tłumaczy, że czarny PR to: „działanie zawsze skryte, wykorzystujące informacje bez zgody osoby czy instytucji, której dotyczą i ma na celu podważenie czyjejś pozycji na rynku, autorytetu i wiarygodności”. Przytoczona jest również opinia Piotra Tymochowicza mówi, że „czarny PR to sztuka”. Jako metody, które można wykorzystywać w czarnym PR autor artykułu wymienia: smear campaign, character assasination i labeling.