O wyborczej rocznicy

Polityka zamieszcza artykuł Janiny Paradowskiej, dotyczący wizerunku Lecha Kaczyńskiego po roku prezydentury. Autorka zwraca uwagę na wciąż rosnący brak zaufania społeczenego wobec prezydenta (od stycznia do października spadło z 55 do 31%). Jego rządy, wedle komentarzy w rocznicę wyboru, krytykowane są za to, że zamiast być prezydentem Polski, „(…) Lech Kaczyński jest prezydentem PiS-u”. „(…) w wywiadach, w wystąpieniach prezydent wręcz daje upust swoim animozjom i urazom, a także przekonaniu, że nikt inny nie może mieć racji w żadnym sporze, że każdy, kto ma inne zdanie, jest wrogiem, być może zainspirowanym, lub po prostu kłamcą”.
Autorka pisze o tym, że przemówienia prezydenta wciąż wypadają słabo. Zarówno to, jak i inne czynniki sprawiają, że w porównaniach z Aleksandrem Kwaśniewskim zawsze wypada gorzej. „(…) mówi niewyraźnie, zbyt często posługuje się językiem niedopowiedzeń, prawie zagadek, a czasem po prostu insynuacji”.
Paradowska wspomina także o tym, że w Lechu Kaczyńskim widać poczucie krzywdy ze strony Platformy Obywatelskiej, która jej zdaniem „(…) przeradza się wręcz w obsesję”. W podsumowaniu autorka artykułu podkreśla, iż ostatecznie „(…) pierwszy rok prezydentury o niczym jeszcze nie przesądza, choć wydaje się, że tak powszechny krytyczny osąd tego okresu może tylko pogłębić prezydenckie frustracje i umocnić tę spiskową wizję, wedle której szlachetni ludzie zmagający się z oczyszczaniem państwa zostali otoczeni i zamknięci w oblężonej twierdzy”. (jk)