Szczyt ambicji polskich studentów: jakaś stała praca za 2,7 tys. zł na rękę, która podniesie kwalifikacje zawodowe i pracodawca, który zapłaci za nadgodziny – wynika z badania „Idealny Pracodawca”, przeprowadzonego przez firmę Universum.
Ankiety w tym roku wypełniło ponad 18 tys. młodych ludzi. Na świecie takie badanie odbywa się od 20 lat, w Polsce od 2008 roku. Wnika z niego, że studenci zaniżyli swoje oczekiwania wobec pracy, którą zdobędą. Inaczej, niż 4 lata temu, podchodzą do stabilności zawodowej – kiedyś oznaczała ona dla nich stały etat, teraz tak postrzegają nawet zatrudnienie w charakterze „wolnego strzelca”. Mimo to, nadal jest to jeden z podstawowych warunków do spełnienia, bo daje poczucie bezpieczeństwa. Cenią sobie ponadto pracodawcę, który umożliwi im odwiedzanie portali społecznościowych w godzinach pracy, a te z kolei będą „elastyczne”. Co ciekawe, humaniści, którym najciężej zdobyć pracę, marzą o karierze w branżach, w których o stabilizację najtrudniej. 54 proc. z nich chce się rozwijać w reklamie i mediach, i otrzymywać za to gażę w wysokości 2,7 tys. zł miesięcznie.
Młodych nie interesują sprawy ideologiczne – pod względem wskazań, czy ważna jest dla nich kwestia, jak pracodawca traktuje pracowników obydwu płci, wypadliśmy prawie najgorzej na świecie. Większość pracuje na umowę zlecenie – od projektu do projektu, co nie wyklucza przerw w płynności finansowej. „Zamiast gospodarki opartej na wiedzy, w Polsce buduje się gospodarkę opartą na biedzie (…). Zostaliśmy sprowadzeni do taniej siły roboczej” – powiedział dziennikowi Metro Warszawa Maciej Łapski z Demokratycznego Stowarzyszenia Studenckiego. Zdaniem Krzysztofa Kosego, psychologa pracy z firmy doradczej Unisco i UW, młodzież „płaci dziś za nadmierny optymizm z czasów, gdy szli na studia”. Wtedy sytuacja na rynku pracy była lepsza, dziś słyszą, że jest gorzej, a studia ich niczego nie nauczyły. (es)
