Jak zaznacza w Rzeczpospolitej Małgorzata Świeca, wizerunek jest dobrem osobistym jednostki i jako taki jest niezbywalny i niedziedziczny. „W konsekwencji, mimo znaczącego stopnia komercjalizacji wizerunku we współczesnym społeczeństwie, wykluczona jest możliwość jego zrzeczenia się czy też przeniesienia go na inny podmiot” – czytamy. Zasada ta dotyczy także wizerunku sportowców reprezentujących Polskę.
Świeca w swoim tekście rozpatruje przykład wykorzystania wizerunku reprezentantów Polski. Nie zgadza się ona z tezą, jakoby art. 14 ustawy o sporcie, dotyczący udostępniania wizerunku reprezentantów naszego kraju na potrzeby krajowych związków sportowych, ingerował w prawa jednostki, zapewnione w art. 31 Konstytucji.
„Po pierwsze, regulacja zawarta w art. 14 ustawy o sporcie ma zastosowanie wyłącznie do ściśle określonej kategorii zawodników – członków kadry narodowej oraz członków reprezentacji olimpijskiej – ze sprecyzowaniem, iż chodzi o wizerunek w stroju reprezentacji kraju. Po wtóre, brak jakichkolwiek przeciwwskazań prawnych do samodzielnej, dowolnej eksploatacji swojego wizerunku w celach komercyjnych przez zawodnika w tzw. kontekście indywidualnym, co oznacza ujęcie sportowca w strojach innych niż uniform reprezentanta kraju lub członka reprezentacji olimpijskiej”. (ks)
