PR na rzecz Boga?

Głos Wielkopolski pisze o stosunku Kościoła do reklamy oraz wykorzystaniu działań PR-owskich w poprawie jego wizerunku. Paweł Kuroczycki i Michał Podemski, autorzy artykułu, przedstawiają akcję Kościoła luterańskiego w Szwecji, który korzysta z usług profesjonalnej agencji PR i zachęca młodzież do spędzania czasu w świątyni. PR kościelny najlepiej rozwinięty jest w USA, gdzie wiele kościołów korzysta z usług agencji PR. To w Ameryce prowadzono akcję mającą skłonić do wielkopostnej refleksji, czy wstąpienia do zakonu. „Czy kryzysy, które od pewnego czasu dotykają Kościół katolicki w Polsce zmuszą hierarchów do zatrudnienia profesjonalnych »piarowców«, którzy zadbają o wizerunek instytucji?” – pytają autorzy artykułu. Odpowiedzi szukają m.in. u przedstawicieli Europejskiego Centrum Komunikacji i Kultury, które organizowało warsztaty „Public Relations w instytucjach kościelnych”. Według ojca Arkadiusza Kołodziejczyka z ECKiK, „reklama” Boga i jego miłości do ludzi jest najważniejszym obowiązkiem kościoła: „Z lektury Ewangelii wyraźnie widać, że od początku ma to być PR-owska »kampania wizerunkowa«, której towarzyszą »event’y« - cuda, ale której podstawowym nośnikiem jest kontakt z »grupami otoczenia«”. Jednak ECKiK jest „ciągle duchową awangardą”, jeśli chodzi o zastosowanie technik PR w kościele. Ksiądz doktor Józef Kloch, rzecznik Konferencji Episkopatu Polski, nie przypomina sobie, by Episkopat Polski zajmował stanowisko w sprawie wykorzystania specjalistów do spraw public relations. Według Rafała Drozdowskiego z Instytutu Socjologii UAM, „Kościół katolicki z pewnością będzie się wzbraniał przed nazywaniem działań przez siebie prowadzonych działaniami PR-owskimi”. Podkreśla również, że „PR kościelny jest trochę inny”. Jego zdaniem PR wywodzi się poniekąd z inspiracji Kościoła, a nie na odwrót. „Nie jest przecież tak, że Kościół inspiruje się i ratuje PR-em. Jest dokładnie na odwrót (...). Można by więc przewrotnie powiedzieć, że dzisiejsi PR-owcy są podglądaczami kościelnych doświadczeń w zarządzaniu wizerunkiem, a nie na odwrót”.